Het bouwproces in België volgt traditioneel een fasen-benadering. Denk hierbij aan de klassieke dynamiek “opdrachtgever-architect-aannemer”, waarbij de procesfuncties, het ontwerp en de uitvoering strikt van elkaar gescheiden worden. Middels dergelijke traditionele aanpak wordt er tijdens de ontwerpfase vaak (te) weinig gebruik gemaakt van de uitvoeringsdeskundigheid die een (gespecialiseerde) aannemer kan bieden.

Reeds in de jaren ’50 doorbraken onze noorderburen deze traditionele scheiding tussen ontwerp en uitvoering met de introductie van het zogenaamde “bouwteammodel”. Ook buiten Nederland wordt gebruik gemaakt van het bouwteammodel, ook gekend als “Early Contractor Involvement (ECI)”.

Zowel lokale, provinciale als bovenlokale overheden manifesteerden zich de afgelopen decennia in steeds grotere mate als belangrijke spelers binnen het vastgoedlandschap. Lange tijd bleef evenwel enige regelgeving grotendeels achterwege. Dit laatste had tot gevolg dat de aan- en verkoop van onroerende goederen door overheden op onvoldoende consistente en transparante wijze verliep.

De vraag naar bedrijventerreinen is bijzonder groot en dat lijkt in de nabije toekomst allerminst te veranderen, welnu integendeel. Verschillende actoren trokken reeds aan de alarmbel omtrent het nijpende tekort aan (betaalbare) bedrijventerreinen. Lokale besturen staan de komende jaren voor de moeilijke opdracht tegemoet te komen aan de vraag naar bijkomende terreinen.